Mity dotyczące dwujęzyczności oparte są na popularnym i intuicyjnym poglądzie na dwujęzyczność:
- dwa języki w mózgu egzystują na zasadzie wagi szalkowej: wzrost kompetencji w jednym języku powoduje spadek kompetencji w drugim
- porównanie języków osoby dwujęzycznej do dwóch balonów umieszczonych w nierozciągliwym pojemniku, który miałby być metaforą mózgu. Osoba jednojęzyczna posiada jeden całkowicie wypełniony balon, a osoba dwujęzyczna – dwa wypełnione połowicznie. Kiedy balon L2 zwiększa swoją objętość, balon L1 kurczy się.
Model ten zakłada niezależne funkcjonowanie dwóch języków, bez istnienia transferu między nimi przy ograniczonej przestrzeni dla języków. Nie znajduje on potwierdzenia w badaniach i został dawno wyrzucony na naukowy śmietnik. Mózg jest w stanie „pomieścić” nie tylko dwa języki, ale także większą ich liczbę. Niemożliwe jest określenie limitu możliwości uczenia się człowieka. Po drugie istnieje transfer między językami i koncepcja dwóch oddzielnych językowych balonów nie może być zaakceptowana. Jeżeli dziecko nauczy się mnożenia i dzielenia dzięki instrukcji w jednym języku, te umiejętności nie muszą być opanowywane ponownie w drugim języku. Istnieje więc wspólny obszar myślowy „obsługiwany” przez oba języki.
Mity dotyczące dwujęzyczności odstawmy do lamusa i propagujmy współczesną dwujęzyczność!
Wszystkie poglądy przedstawione poniżej są nieprawdziwe.
