Formy grzecznościowe w dwujęzyczności
Część 4
Jak uczyć dzieci dwujęzyczne stosowania form grzecznościowych w języku polskim?
7 wskazówek dla nauczycieli polonijnych
W pierwszej części tego cyklu starałam się Cię przekonać, że znajomość form grzecznościowych jest ważnym elementem nauki każdego języka. Rozważyliśmy też, jakie są przyczyny trudności z formami grzecznościowymi języka polskiego w dwujęzyczności.
W części drugiej prześledziliśmy, jak działa językowa grzeczność w Wielkiej Brytanii i w innych krajach.
W trzeciej części podałam Ci konkretne wskazówki, jak w praktyce rodzic może uczulać dzieci dwujęzyczne na formy grzecznościowe języka polskiego.
Dziś rady w tej kwestii dla nauczycieli polonijnych.
Czy szkoła polonijna powinna uczyć dzieci dwujęzyczne stosowania form grzecznościowych w języku polskim? Absolutnie TAK!
7 wskazówek dla nauczycieli, jak uczyć dzieci dwujęzyczne stosowania form grzecznościowych w języku polskim
1
Używaj form Pan/Pani, mówiąc do uczniów np. Za tydzień zastąpi mnie Pani Jola/ Pani Kowalska. Po lekcjach zajęcia plastyczne poprowadzi Pan Bartosz/ Pan Nowak.
2
Mów od czasu do czasu o sobie w trzeciej osobie, np. Zobaczcie, jakie zadania Pani Natalia dla Was przygotowała.
3
Parafrazuj wypowiedzi „na ty”, np.
Uczeń: Ładnie dziś wyglądasz.
Nauczyciel: Czy masz na myśli, że Pani dziś ładnie wygląda?
4
Stosuj formy „Pan/Pani” w rozmowach z innymi nauczycielami w obecności dzieci np. Pani Basiu, czy może mi Pani pożyczyć długopis?
5
Przedstaw się podczas pierwszych zajęć i poinformuj dzieci, jak chcesz, aby się zwracały do Ciebie. Żeby je tego nauczyć, możesz na tablicy napisać: Pani Marto/ Pani Król, jak widzi się w amerykańskich filmach 😉
6
Podsuń uczniom najbardziej uprzejmy wzorzec zachowania w Polsce. Doradź uczniom, że w ramach szacunku dla polskiej kultury, w pierwszym kontakcie z Polakami bezpieczniej jest do wszystkich starszych zwracać się per „Pan/Pani”, a potem ewentualnie przejść „na ty” (zawsze z inicjatywy kobiety). To jest przecież taka piękna chwila!
7
Opowiedz uczniom o innych językach, w których istnieją bardziej oficjalne formy grzecznościowe (to np. język niemiecki). Podkreśl, że każdy język i każda kultura rozwiązała to inaczej, co należy szanować i się tego uczyć.
To jeszcze nie koniec o grzeczności!
Temat będę kontynuować w piątej części cyklu o formach grzecznościowych w dwujęzyczności. Podsumujemy nasze rozważania i zastanowimy się, czy w formach grzecznościowych chodzi tylko o „paniowanie”. Stay tuned!
💡POMYSŁ! Jeśli jesteś rodzicem, podeślij ten wpis kadrze pedagogicznej Twojej szkoły sobotniej!
🗣️Skomentuj
👉Czy w Twojej szkole polonijnej zwracacie uwagę na językową grzeczność w wypowiedziach dzieci?
👉Czy wymagacie od uczniów mniej bezpośredniego zwracania się do nauczycieli?
👉Jeżeli tak, jaki jest Wasz sposób?
💡Więcej praktycznych wskazówek znajdziesz w poradniku „Przepis na dwujęzyczność”. Jeden z rozdziałów w całości poświęciłam kształtowaniu poprawności językowej i pozytywnemu poprawianiu tzw. błędów językowych.
🇬🇧 Jeśli mieszkasz w UK, tu kupisz książkę „Przepis na dwujęzyczność” https://tinyurl.com/4k9cj356
⏰Jeśli chcesz czytać natychmiast, kup „Przepis na dwujęzyczność” w ebooku https://tinyurl.com/6crsc63b
🌐Z całego świata zamówienia obsługuje AMAZON – o prostu wpisz „Przepis na dwujęzyczność” na swojej lokalnej stronie Amazon.
